ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΥΣΤΗΜΙΚΗΣ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ (ομάδας)
1. Δημιουργείται μια ομάδα με περίπου 10 ή περισσότερους συμμετέχοντες, η οποία διευκολύνεται ή διευθύνεται από τον συντονιστή.
2. Από την ομάδα, ένας συμμετέχων επιλέγεται για να ασχοληθεί με το πρόβλημά του, τον οποίο μπορούμε να αποκαλέσουμε πελάτη ή αναζητητή.
3. Μετά από μια σύντομη και τεκμηριωμένη συνέντευξη με τον συντονιστή, προσδιορίζονται τα βασικά στοιχεία που αποτελούν τη βάση πάνω στην οποία δημιουργείται η αναπαράσταση.
4. Ο πελάτης καλείται να επιλέξει διαισθητικά τους εκπροσώπους για τα στοιχεία από τα μέλη της ομάδας. Όλα τα άλλα μέλη της ομάδας εκτός από τον αναζητητή και τους εκπροσώπους ονομάζονται παρατηρητές. Εάν κατά τη διάρκεια της αναπαράστασης απαιτούνται επιπλέον εκπρόσωποι, επιλέγονται από τους παρατηρητές. Ενώ οι παρατηρητές δεν είναι ενεργοί συμμετέχοντες στην αναπαράσταση, παίζουν το ρόλο ενός αντικειμενικού παρατηρητή, που μπορεί ως μέρος της αναπαράστασης να πάρει πληροφορίες για τα δικά του προβλήματα και λύσεις.
5. Μόλις ο πελάτης επιλέξει τον εκπρόσωπο για να αντιπροσωπεύει συγκεκριμένα στοιχεία στην αναπαράσταση, ο πελάτης θα τακτοποιήσει διαισθητικά αυτούς τους αντιπροσώπους σε μια θέση και σε ένα μέρος που τους αισθάνεται σωστό αυτή τη στιγμή. Ο πελάτης επιλέγει ένα μέρος για τον εαυτό του για να καθίσει και να παρατηρήσει την αλληλεπίδραση που συμβαίνει μεταξύ αυτών των στοιχείων.
6. Οι εκπρόσωποι στέκονται ακίνητοι και σιωπηλοί στις θέσεις τους για αρκετή ώρα. Αρχικά, σε αντίθεση με το ψυχόδραμα, οι εκπρόσωποι δεν παίζουν, δεν ποζάρουν, δεν διαλογίζονται ή δεν παίζουν ρόλους. Οι εκπρόσωποι καλούνται να συνδεθούν με αυτό που είναι γνωστό ως «πεδίο πληροφόρησης ή γνώσης». Το «πεδίο» καθοδηγεί τους συμμετέχοντες να αντιληφθούν και να διατυπώσουν συναισθήματα και αισθήσεις που αντικατοπτρίζουν εκείνα των πραγματικών μελών της οικογένειας ή των στοιχείων που αντιπροσωπεύουν. Οι εκπρόσωποι έχουν ελάχιστη ή καθόλου πραγματική γνώση για αυτούς που εκπροσωπούν. Ωστόσο, οι εκπρόσωποι συνήθως βιώνουν συναισθήματα ή σωματικές αισθήσεις που μοιάζουν πολύ με εκείνα των στοιχείων που αναπαρίστανται.
7. Ο συντονιστής μπορεί να ζητήσει από κάθε εκπρόσωπο να αναφέρει εν συντομία πώς αισθάνεται ότι τοποθετείται σε σχέση με τους άλλους. Από εδώ και πέρα, με βάση τη διάταξη των στοιχείων, τις απαντήσεις τους στις ερωτήσεις του συντονιστή και τον τρόπο που αυτά τα στοιχεία σχετίζονται και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους κατά τη διάρκεια της αναπαράστασης, προκύπτουν ορισμένες ιδέες. Αυτές οι γνώσεις μαζί με τον τρόπο με τον οποίο τα διαφορετικά στοιχεία κινούνται και επανατοποθετούνται κατά τη διάρκεια της αναπαράστασης, βοηθούν να αποκτήσετε σαφήνεια σχετικά με το πρόβλημα και τις λύσεις.
8. Στο τέλος της αναπαράστασης, ο πελάτης ή ο αναζητητής καλείται να μείνει με τις ιδέες και τη μάθηση από την αναπαράσταση. Με βάση αυτές τις ιδέες, ο πελάτης μπορεί να χρειαστεί να κάνει ορισμένες συνειδητές ενέργειες για να προχωρήσει προς την επίλυση. Σε πολλές περιπτώσεις ο πελάτης παρατηρεί επίσης ορισμένες αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στις σκέψεις, τα συναισθήματα και τα συναισθήματά του ασυνείδητα. Αυτές οι συνειδητές ενέργειες και οι ασυνείδητες μετατοπίσεις βοηθούν τον πελάτη να κινηθεί προς την επίλυσή τους.
Θυμηθείτε ότι η Συστημική Αναπαράσταση
είναι μια βιωματική διαδικασία. Αυτό που διαβάζετε εδώ, μάλλον δεν είναι καν η
κορυφή του παγόβουνου. Η πραγματική δύναμη των αναπαραστάσεων, μπορεί πραγματικά
να γίνει κατανοητή, μόνο όταν την έχετε βιώσει από πρώτο χέρι.
Η Συστημική Αναπαράσταση μας αποκαλύπτει τις κινήσεις της ψυχής, βοηθώντας μας να αποκτήσουμε μια επαφή με θέματα τα οποία μέχρι πρότινος δεν είχαμε αντιληφθεί. Θέματα τα οποία επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την ζωή μας και την περαιτέρω εξέλιξή μας σε αυτήν.
Άτομα (ψυχές) που με διάφορους τρόπους και για διάφορους λόγους έχουμε αποκλείσει από τα οικογενειακά (ή όποια άλλα) συστήματα στα οποία εντασσόμαστε, δικαιούνται μερίδιο της αγάπης και της αναγνώρισης όπως διδασκόμαστε από τον Bert Hellinger. Στήνοντας μια Συστημική Αναπαράσταση λοιπόν, οι δυναμικές που αναπτύσσονται εκφράζουν την ανάγκη να δούμε την θέση τους, ώστε να επανέλθει η ισορροπία στο σύστημα.
Η διαταραγμένη ισορροπία στο κάθε σύστημα δημιουργεί εμπλοκές. Οι εμπλοκές είναι αυτές που φρενάρουν την υγιή ανάπτυξη του καθενός μας προς την όποια κατεύθυνση στη ζωή. Επαγγελματικά, σχεσιακά ζητήματα, ακόμα και προβλήματα σωματικής υγείας (εκτός από την ψυχολογική), μπλοκάρονται ή απελευθερώνονται ανάλογα με τη στάση μας, την φιλοσοφία μας, τα πιστεύω μας και την πορεία μας γενικότερα στη ζωή. Ανάλογα με την συνείδησή μας! Η συνείδηση, είναι ο οδηγός του οχήματός μας στις λεωφόρους και τα σοκάκια της ζωής.
Οι σύγχρονοι τρόποι ζωής και οι ταχύτητες με τις οποίες αναγκαζόμαστε να πορευτούμε, μας αποπροσανατολίζουν συχνά και μας απομακρύνουν από την συνειδητοποίηση απλών κανόνων που διέπουν την ύπαρξή μας.
- Οι γονείς δίνουν στα παιδιά και τα παιδιά παίρνουν από τους γονείς, με απώτερο σκοπό να δώσουν αυτά μεθαύριο στα δικά τους παιδιά ή να κάνουν κάτι καλό με τη ζωή τους ως ανταπόδοση στο δώρο της ζωής, που πήραν από τους γονείς τους.
- Ο σύζυγος τιμά και υπηρετεί την σύζυγο, η οποία λειτουργεί υποστηρικτικά στο πλάι του χωρίς να τον ανταγωνίζεται ή να τον ακυρώνει.
- Η νέα ζωή έχει προτεραιότητα έναντι της παλιάς και η παλαιότερη τιμάται πάντα, γιατί χάρη σε αυτήν ήρθε στο φώς η νέα ζωή.
- Η ανταποδοτικότητα στο πάρε-δώσε (το αλισβερίσι) των σχέσεων, είναι αυτή που κάνει τα άτομα να νοιώθουν ισότιμα και σημαντικά, ώστε να πορεύονται στη ζωή τους με αξιοπρέπεια και αυτοπεποίθηση.
- Δίνοντας λίγο παραπάνω σε κάθε καλό που δεχόμαστε και δίνοντας λίγο λιγότερο σε κάθε κακό, ισορροπούμε καταστάσεις που διαφορετικά μας φθείρουν και μας αρρωσταίνουν.
Αυτά είναι μερικά από τα ζητήματα στα οποία χάνουμε στην πορεία της ζωής μας την σωστή τους αξιολόγηση (την σωστή οπτική), με αποτέλεσμα να εισχωρούν στην ψυχή μας τα αισθήματα της ενοχής, του φόβου, της ανασφάλειας και να παραγκωνίζουν το θεϊκό αίσθημα της αγάπης, διώχνοντας την ευτυχία μακριά μας.
Όσο η ευτυχία φεύγει μακριά μας, τόσο αφήνει χώρο στις ασθένειες κάθε τύπου να καταλάβουν την θέση της.
Η έλλειψη αποδοχής επιτάσσει να αποκλείουμε άτομα από τα συστήματά μας, δημιουργώντας έτσι ψυχικά κενά. Η δυσκολία να αποδεχτούμε οτιδήποτε είναι διαφορετικό από εμάς και τα θέλω μας, μας φέρνει στην θέση να απομακρύνουμε από κοντά μας παιδιά με διαφορετικότητα, γονείς με συμπεριφορές ή στάσεις ζωής που δεν μας ταιριάζουν, κρίνουμε με αυστηρότητα οτιδήποτε δεν συμβαδίζει με τα δικά μας πλαίσια και απομακρύνουμε (απορρίπτουμε) ή δεν αναγνωρίζουμε, άτομα και καταστάσεις. Ο καθένας όμως, έχει τα ίδια δικαιώματα στην ροή της αγάπης!
Το παιδί που δεν αφήσαμε να γεννηθεί ή το παιδί που δεν γεννήθηκε για όποιον λόγο, ο γονιός με την συμπεριφορά που κρίναμε ως απρεπή ή βλαπτική και τον αποκλείσαμε, ο σύντροφος (πρώην ή νυν) που για όποιον λόγο απομακρύναμε και απομονώσαμε, ο συγγενής έναντι του οποίου εξασκήσαμε την κριτική μας ιδιότητα και τον αποκλείσαμε από το σύστημα, ο όποιος συνάνθρωπος στον οποίο κάνοντας μια επιζήμια ή επιβοηθητική πράξη αποκομίσαμε όφελος ανανταπόδοτο, κάποιος πρόωρα θανών ή ένα άτομο που από τον πόνο μας δεν αναφέρουμε καν, όλα αυτά τα άτομα εμπλέκονται με την ροή της αγάπης στο σύστημά μας και δικαιούνται μια θέση σε αυτό. Αποκλείοντας οποιοδήποτε από αυτά, διακόπτουμε την ροή της αγάπης και υφιστάμεθα τις συνέπειες. Φυσικά πολλές φορές δεν το κάνουμε συνειδητά. Γιαυτό εξάλλου τις περισσότερες φορές είναι (αν όχι αδύνατον) τουλάχιστον δύσκολο, να συνειδητοποιήσουμε τι πάει στραβά και πώς να το διορθώσουμε.
Η Συστημική Αναπαράσταση λοιπόν έρχεται να βοηθήσει σε αυτό το σημείο.
Επαναφέροντας την αρμονία στις τάξεις της αγάπης, με την αποδοχή, καθαρίζουμε την ψυχή μας από τα βλαπτικά συναισθήματα που έχουν εγκατασταθεί και δίνουμε χώρο στην ευτυχία να πάρει την θέση της.
Μπαίνοντας η ευτυχία στη ζωή μας, η πορεία μας σε αυτήν γίνεται πιο υγιής. Συντελείται καλύτερη πρόοδος και ανάπτυξη στη δική μας ζωή, αλλά και στις ζωές των άλλων που μας πλαισιώνουν.
Η.Π.
