ΚΛΗΔΟΝΑΣ

* «Σα μάθει ο σκύλος γράμματα κι η γάτα να διαβάζει
    τότε κι εσύ θα παντρευτείς, να κάνει ο κόσμος χάζι».

* «Όταν στερέψει η θάλασσα και βγούνε τα χταπόδια
   τότε κι εσύ θα παντρευτείς με τα στραβά τα πόδια».

Αυτά είναι μερικά από τα σκωπτικά δίστιχα, που τραγουδούσανε στο έθιμο του Κλήδονα.  Κυκλοφορούσαν βέβαια και σε άλλες βερσιόν, όπως:

* «Ανοίγουμε τον κλήδονα να βγούν τα κλειδωμένα
    να βγούν τα καλορίζικα τα καλοτυχισμένα».
* «Όμορφη παγκαλόμορφη με δαχτυλίδι μέση
    θα πάρεις εσύ για ταίρι σου, εκείνον που σ’ αρέσει».
* «Της πρώτης της καλύτερης καλά θα πάνε ούλα
    θαρθεί γαμπρός γυρεύοντας λεβέντης με σακούλα».
* «Σ’ αγάπησε και σ’ αγαπά και θέλει να σε πάρει
    εσύ είσαι η νύχτα η όμορφη κι εκείνος το φεγγάρι».

Κυρίως αναφερόμενα σε γάμους και χαρά, βεβαίως – βεβαίως! Με άλλα λόγια, (σου λέει ο άλλος), τον νου τους τότε, τον είχανε κυρίως στα ...μήσια!

Βάζανε σου λέει, προσωπικά αντικείμενα σε ένα πιθάρι, φέρνανε το "αμίλητο νερό", γεμίζανε το πιθάρι και μετά το φεγγαρόλουσμα, λέγανε δίστιχο (το επονομαζόμενο "ριζικάρι"),  βγάζανε αντικείμενο μέσα από το πιθάρι και όπου αντιστοιχούσε το αντικείμενο, αντιστοιχούσε και το ριζικάρι. Τι δεν καταλλλαβαίνεις;;; Άνοιξε και κανένα παλιορημαδογκούγκλ!!! Εγώ θα στα λέω όλα;

«Αυτά και άλλα πολλά έλεγαν ώσπου να τελειώσουν τα ριζικάρια.
Όταν η γειτονιά ησύχαζε, μια-μια κοπέλα έβαζε στο στόμα της μια γουλιά νερό από την κανάτα κι έπαιρνε ένα δρόμο της γειτονιάς. Περίμενε να ακούσει ένα ανδρικό όνομα να φωνάζουν. Πίστευε ότι το πρώτο όνομα που θα άκουγε θα ήταν το όνομα του συζύγου που θα έπαιρνε.
Πολλές γειτόνισσες που ήξεραν τη συνέχεια του Κλήδονα, έμεναν πίσω από τις μπαλκονόπορτες και μόλις έβλεπαν μια κοπέλα να περνά άρχιζαν να φωνάζουν κάποιο ανδρικό όνομα.
Αν κάτι ήξεραν γι’ αυτήν ότι κάποιον αγαπούσε ή κάποιος την αγαπούσε, φώναζαν το συγκεκριμένο όνομα. Έτσι έμενε ευχαριστημένη και πρόσμενε τη συνέχεια.
Σε άλλα μέρη όταν σκέπαζαν την κανάτα με φύλλα δάφνης ή μυρτιάς, έπαιρναν φύλλα και τα έβαζαν κάτω από το μαξιλάρι να ονειρευτούν τον μέλλοντα γαμπρό.
Αν τα πίστευαν όλα αυτά ή αν έβγαιναν αληθινά τα ονόματα και τα όνειρα δεν ξέρω. Εκείνο που ήταν σίγουρο είναι ότι ήταν μια μέρα όμορφη, διασκεδαστική, γιορταστική, με αρκετή παρέα και γέλια.
Τώρα όλα αυτά έχουν ξεχαστεί.
Υπάρχουν άλλοι τρόποι διασκέδασης.
Όσο για την τύχη έπαψαν πια να την πιστεύουν και αυτήν».

http://www.andronianoi.gr/read13.html

"ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΑΝΩΝ ΕΥΒΟΙΑΣ"

"Επίσης διατηρήθηκαν από τα αρχαία χρόνια διάφορα ειδωλολατρικά έθιμα σχετιζόμενα με τη θερινή εορτή του ηλιοστασίου. Άναβαν φωτιές τις οποίες πηδούσαν πιστεύοντας ότι έφερναν γούρι και υγεία. Πηδώντας έλεγαν μαγικές φράσεις, στίχους, ξόρκια, έβλεπαν διάφορους οιωνούς και έκαναν μαντείες.
Γιορταζόταν παντού με διάφορους τρόπους το θερινό ηλιοστάσιο. Με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια στις Σκανδιναβικές χώρες με χορούς, γεύματα, μαγείες κ.λ.π. Από πουθενά όμως δεν έλειπαν οι φωτιές. Επίσης γιορταζόταν και ο Κλήδονας που ήταν μια παιγνιώδης μαντεία.
Η λέξη παράγεται από το αρχαίο Κληδών που σημαίνει μαντικό σημείο χωρίς σοβαρή σημασία. Αυτά που διατηρήθηκαν στον τόπο μας μέχρι των ημερών μας ήταν οι φωτιές και ο Κλήδονας. Τα θεωρούσαν έθιμα και τα τηρούσαν με ευλάβεια, μεταδίδοντάς τα από γενιά σε γενιά".

Η πηγή της πληροφόρησης 

είναι η σελίδα του Προοδευτικού Συλλόγου Ανδρονιανών Ευβοίας, 

από όπου έχουν αντιγραφεί τα κείμενα που είναι μέσα σε εισαγωγικά.

Άντε λοιπόν να πηδήξουμε καμιά φωτιά σήμερα το βράδυ, να πούμε κανένα ξόρκι, στίχο, μαγική φράση... 
Αν μη τι άλλο, να το διασκεδάσουμε με κάποιο τρόπο.

...Για να μη ξεχνιόμαστε!!!

ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ!!!

Με ενοχλεί αφάνταστα όλη αυτή η υποκρισία που βλέπω γύρω μου. 
Οι ίδιοι άνθρωποι που λένε ότι πάει γυρεύοντας για φασαρίες όποιος διεκδικεί τα δεδουλευμένα του, οι ίδιοι που βλέποντας τα παιδιά τους να μένουν στο δρόμο άνεργα και απλήρωτα τους λένε: «τι να κάνουμε; Έτσι είναι τα πράγματα! Εδώ είναι Ελλάδα», οι ίδιοι το παίζουν επαναστάτες γιατί έκλεισε η ΕΡΤ (την οποία σημειωτέον, απαξίωναν –καλώς ή κακώς- όσο καιρό λειτουργούσε). Οι ίδιοι που δεν υπερασπίστηκαν το σπίτι τους όταν κάποιος με το έτσι θέλω τους ζήτησε να τους το πάρει, το παίζουν υπερασπιστές του εθνικού ραδιοτηλεοπτικού φορέα ο οποίος όσο καιρό καταπατούνται τα δικά τους δικαιώματα σιωπούσε και σφύριζε αμέριμνος. Ξαφνικά βρέθηκαν πολλοί υποστηρικτές των χιλιάδων ατόμων που βγαίνουν στην ανεργία από το συγκεκριμένο μαγαζί, λες και υπήρξε παρόμοια υποστηρικτική κίνηση όταν εν μία νυκτί έκλεισε το τάδε ή το δείνα εργοστάσιο και βρέθηκαν όλοι οι εργαζόμενοι άνεργοι, όταν έκλεισε το άλτερ και άφησε όλους τους εργαζόμενους στο δρόμο, όταν τραβιόντουσαν στα δικαστήρια εργαζόμενοι σε διάφορες εταιρίες που τους υπεξαίρεσαν τα δεδουλευμένα τους… όταν αφήνουν κάποιους να ξεπουλάνε τα κομμάτια της πατρίδας ανεξέλεγκτα! Όλοι αυτοί οι υποστηρικτές που παρουσιάστηκαν στις μέρες μας, είναι υποστηρικτές πληκτρολογίου στην πλειοψηφία τους βέβαια, και τηρουμένων των αποστάσεων ασφαλείας … επαναστατούν!!! Στα λόγια. Σε δακτυλογραφημένες κουβέντες!
Όταν χρειαστεί να γίνει η παραμικρή πράξη, υπερισχύει το ότι «τους εκθέτει» ή «τους φέρνει σε δύσκολη θέση» όποιος μιλάει για το σωστό και το δίκαιο!
Φυσικά και είναι διαφορετικό το κλείσιμο μιας ιδιωτικής επιχείρησης και διαφορετικό το κλείσιμο της χώρας. Εδώ και χρόνια όμως η χώρα κατεβάζει ρολά σταδιακά, με τις εκπτώσεις που ενστερνίζεται αδιαμαρτύρητα ο λαός της. Εκπτώσεις στην γλώσσα, στις λέξεις, στα γράμματα του αλφαβήτου, στην συνεννόηση! Μάθαμε να κάνουμε εκπτώσεις στην διεκδίκηση, στην αντιμετώπιση προβλημάτων, στην εξεύρεση λύσεων, ως και στην έκφραση ακόμα. Φτάσαμε στο σημείο να ζητάμε από τους νέους ανθρώπους να κάνουν εκπτώσεις ακόμα και στα όνειρά τους!
Κάποτε σε αυτήν την χώρα έζησαν μεγάλοι άνθρωποι, που τα λόγια και οι πράξεις τους φώτισαν τον κόσμο. ΚΑΠΟΤΕ! 
Τα λόγια των αρχαίων φιλοσόφων συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται ως και σήμερα, με τη διαφορά ότι οι σημερινοί χρήστες στην πλειοψηφία τους, δεν κατανοούν την σημασία τους. Γαλουχήθηκαν γενιές και γενιές έχοντας σαν παράδειγμα τους προγόνους και τους αρχαίους σοφούς (που στην εποχή τους τους εξολόθρευσαν με διάφορους τρόπους) και αμέλησαν να φροντίσουν να αφήσουν δικά τους παραδείγματα για τους απογόνους.
 
Ή μήπως όχι; Μήπως επειδή δόθηκαν πολλά παραδείγματα προς μίμηση στην αρχαιότητα (τα οποία δυστυχώς δεν ακολουθήθηκαν), έφτασε η δική μας εποχή, ώστε οι νεοέλληνες να δώσουν αντίστοιχο αριθμό παραδειγμάτων προς αποφυγήν, μήπως και καλλιεργηθεί η διάκριση;

Στη θέση των δελφικών παραγγελμάτων και των ρήσεων των σοφών που αφορούσαν στην καλλιέργεια του προσωπικού χαρακτήρα του καθενός, ακούει κανείς σήμερα: «να προσέχετε τα προσωπικά σας αντικείμενα όσο βρίσκεστε στους συρμούς και στις αποβάθρες». Εκεί που οι δώσαντες τα φώτα στην ανθρωπότητα, πρότειναν να σέβεται κανείς τον εαυτό του και τους άλλους, οι σημερινοί απόγονοί τους προτείνουν να προστατεύουν τα προσωπικά τους αντικείμενα. Στην θέση του «μηδέν άγαν» και του «κακίας απέχου», μπήκε το να γεμίζεις κάγκελα τα παράθυρα και τις πόρτες του σπιτιού σου και να βάζεις συναγερμούς ως και στην τσέπη σου!
Και εφόσον η προτεραιότητα δίνεται στο να προστατεύει κανείς τα προσωπικά του αντικείμενα, πως είναι δυνατόν να νοιαστεί για τον διπλανό του;
Μάταια όσοι ένοιωσαν τις καταχρήσεις και τις καταπατήσεις των δικαιωμάτων τους, χρόνια πριν, προσπάθησαν να βρουν συμπαράσταση από συνεργάτες, συγγενείς και φίλους. Μάταια προσπαθούσαν να τους δώσουν να καταλάβουν ότι: «όταν καίγεται το σπίτι του γείτονά σου, περίμενε τη φωτιά να φτάσει και στο δικό σου». Μάταια!!!
Τώρα ξαφνικά γέμισε η χώρα επαναστάτες!

Πόσο με ενοχλεί όλη αυτή η υποκρισία, Θεέ μου!!!