ΤΟ ΜΕΓΑ ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ - ΕΚΔΟΣΗ 2012

ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: ΤΟ ΜΕΓΑ ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ - ΕΚΔΟΣΗ 2012: Το λεξικό αυτό αποτελεί μια προσπάθεια που σαν σκοπό έχει να αποσαφηνιστούν μια σειρά από δυσνόητες έννοιες που κατακλύζουν την καθημερινότά μας απο τα κανάλια της τηλεόρασης....

Παραδειγματισμός - Mίμηση

Μεταξωτοί Άνθρωποι

Το είχε πει σε μια συνέντευξή του ο αείμνηστος Νίκος Καρούζος: «Μεταξωτοί άνθρωποι». 

Μιλούσε για κάποιους χωρικούς που είχε συναντήσει στη Λέσβο. Αγράμματοι ήταν, αλλά σοφοί. Και, προπάντων, τρυφεροί με τους άλλους. Απαλοί, χωρίς γωνίες που κόβουν, χωρίς καχυποψία, δίχως έπαρση και επιθετική ειρωνεία που πληγώνει. Μεταξωτοί άνθρωποι...;

Μου 'μεινε αυτός ο χαρακτηρισμός. Χαράχτηκε μέσα μου. Κι από τότε ένα νέο κριτήριο λειτουργεί στις αξιολογήσεις μου για τους ανθρώπους: η συμπεριφορά και η στάση τους σε «ασήμαντα» πεδία της καθημερινότητας. Αυτά που συνήθως τα προσπερνάμε ή δεν τα παρατηρούμε, γιατί δεν μας απασχόλησαν ποτέ οι εκφάνσεις της «μεταξωτής συμπεριφοράς» ...; 

Βέβαια οι άνθρωποι δεν συγκροτούν ως χαρακτήρες ένα συμπαγές όλον, αλλά ένα αντιφατικό σύνθεμα, στο οποίο συνυπάρχουν «μεταξωτά» στοιχεία και ακάνθινες απολήξεις. Γι' αυτό και είναι κάπως παρακινδυνευμένα τα άμεσα και οριστικά συμπεράσματα για το «είναι» των ανθρώπων ...;

Παρ' όλα αυτά, προσωπικά, διακινδυνεύω την εξαγωγή συμπερασμάτων παρατηρώντας μικρές «ασήμαντες» κινήσεις στις παρέες, στον εργασιακό χώρο και στο «δάσος» του καθεμέρα, όταν συγχρωτίζομαι με αγνώστους. Και συνήθως δεν πέφτω έξω. Διότι τα γνωρίσματα αυτά αποκαλύπτουν πειστικά τον εσωτερικό κόσμο του άλλου. Τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό...;

Φερ' ειπείν, «σκλαβώνομαι» από εκείνους που δεν ορμάνε να πιάσουν την καλύτερη θέση στο τραπέζι μιας ταβέρνας. Θεωρώ την κίνηση αυτή απότοκο καταγωγικής ευγένειας και γενναιοδωρίας, η οποία αδιαφορεί για το ιδιωφελές και συμφέρον. Αντίθετα, οι άνθρωποι που σπεύδουν φουριόζοι για μια καλή θέση καταχωρίζονται μέσα μου σαν αρπακτικά. Και -το 'χω παρατηρήσει- έτσι συμπεριφέρονται, σαν αρπακτικά, και σε άλλα ζωτικά και κρίσιμα πεδία... 

Κάποτε βρέθηκα σ' ένα τραπέζι, στο οποίο κυριαρχούσαν οι «επώνυμοι». Απέναντί μου καθόταν ένας πολύ γνωστός καλλιτέχνης, μεγάλο όνομα, ο οποίος ούτε φλυαρούσε ούτε ακκιζόταν όπως κάποιοι άλλοι στη συντροφιά. Όταν άρχισαν να καταφθάνουν τα πρώτα κοινά πιάτα, ήταν ο μόνος που δεν επέπεσε για να εξασφαλίσει τη μερίδα του, αλλά ρωτούσε τους διπλανούς του και μοίραζε πρώτα στους άλλους και μετά, ό,τι έμενε, κρατούσε για τον εαυτό του. «Μεταξωτός άνθρωπος», σκέφτηκα...

Η μεταξωτή συμπεριφορά δεν παραπέμπει απαραιτήτως -ή κυρίως- στο σαβουάρ βιβρ και στους «καλούς τρόπους» εν γένει. Τέμνεται σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά δεν αποτελεί αποτύπωμα διδαχθείσης μεθόδου για το φέρεσθαι.

Εδώ, το «μετάξι» είναι αυτοφυές ή προϊόν δουλεμένου χαρακτήρα. Είναι ο τρόπος που ο άλλος βλέπει τους συνανθρώπους του. Είναι η θέαση του κόσμου χωρίς τα εγωιστικά γυαλιά του προσωπικού ωφελιμισμού. Είναι, ευρύτερα, η υποταγή του ατομικού συμφέροντος στη συλλογικότητα, χωρίς βέβαια η «μεταξωτή συμπεριφορά» να φτάνει σε σημείο υπονόμευσης προσωπικών δικαιωμάτων και δικαίων. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να αδικεί τον εαυτό του... 

Όμως, προσέξτε μια λεπτή απόχρωση: ποτέ ένας «μεταξωτός άνθρωπος» δεν νιώθει κορόιδο, όταν άλλοι τον προσπερνούν -στη σειρά μιας καντίνας ή στην ιεραρχία- χρησιμοποιώντας αθέμιτα μέσα και μεθόδους.

Το «άφες αυτοίς» είναι ριζωμένο μέσα του. Αποτελεί μέρος του αξιακού του κώδικα. Ξέρει τι γίνεται στην «αγορά». Αλλά συνειδητά δεν συμμετέχει στο εξοντωτικό αυτό παιχνίδι. Απέχει χωρίς να κλαυθμηρίζει.

Γιατί, εκτός από μετάξι, τέτοιοι άνθρωποι διαθέτουν και ένα σκληρό κοίτασμα, που τους επιτρέπει να είναι ταυτόχρονα στωικοί και γρανιτένιοι. Ένας από αυτούς έγινε φίλος μου - και το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή ότι θα συμβεί αυτό. Πρώτη μέρα στη μονάδα γύρισε από τη σκοπιά και μπήκε στη σειρά για φαγητό. Ήταν τρίτος από το τέλος. Τότε ακούστηκε ο μάγειρας να λέει ότι έμειναν μονάχα δύο μερίδες. Ο Κωστής πλησίαζε, ήταν ένας από τους δύο τυχερούς. Αλλά μόλις άκουσε τον μάγειρα, έφυγε αθόρυβα παραχωρώντας τη θέση του στον επόμενο. Έτσι. Αθόρυβα, αυτοθυσιαστικά, γενναιόδωρα, χωρίς να το κάνει θέμα...

Οι «μεταξωτοί άνθρωποι», λοιπόν. Που μιλούν ελάχιστα για τον εαυτό τους. Που χαίρονται με τις επιτυχίες των άλλων. Που δεν σπεύδουν χαιρέκακα να «κάνουν πλάκα», δήθεν χαριεντιζόμενοι, με εξωτερικά γνωρίσματα που πονάνε τους άλλους... Εκείνοι, που δεν σπερμολογούν διακινώντας φήμες. Εκείνοι που υπερασπίζονται σθεναρά κάποιον απόντα όταν λοιδορείται σε μια παρέα, χωρίς να είναι φίλος τους, αλλά επειδή νιώθουν ότι αδικείται...

Οι μεταξωτοί άνθρωποι. Όσοι προσέχουν τι λες, και δεν είναι ωσεί παρόντες στην κουβέντα, με το μυαλό τους στο τι θα πουν οι ίδιοι για να εντυπωσιάσουν. Άνθρωποι με ανοιχτούς πόρους και πλατιά καρδιά...

Υπεράνθρωποι; Όχι. Απλώς, μεταξωτοί... Φαίνονται από μακριά. Αρκεί να προσέξεις «μικρές», «ασήμαντες» κινήσεις στο φέρεσθαι των ανθρώπων...

Γιάννης Τριάντης ο συγγραφέας του κειμένου.

Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που με κάνουν να αισθάνομαι Άνθρωπος. Ας μεταδώσουμε αυτό το κείμενο σε όσους μπορούν να το λάβουν.

Οι καιροί, το απαιτούν.

"Ζήσε ευτυχισμένος κάνοντας τους άλλους ευτυχισμένους".   ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ

ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΝΟΙΑ

Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΖΙΚΗ ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ.

Αρκετοί φίλοι με ρωτάνε γιατί δείχνω να απομακρύνομαι από εκείνη τη μαχητικότητα που είχα για τα προβλήματα που ταλαιπωρούν τη καθημερινότητά μας. Γιατί γίνομαι αφηρημένη και ξεφεύγω σε "άλλα μονοπάτια" τώρα σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή που όλοι πρέπει να είμαστε έτοιμοι για μεγάλες μάχες.

Κατ΄αρχήν δεν  πιστεύω πως είμαστε έτοιμοι για μεγάλες μάχες. Ποιες μάχες; 

Το σκυλοφάγωμα ανάμεσα στα τελευταία κομματόσκυλα; Το φτωχοποιημένο λαό που ψάχνει εξιλαστήριο θύμα για να εκτονωθεί; Τους αδιάφορους που δεν τους ενδιαφέρει πάρα το τομάρι τους ή τους φοβισμένους που ξεπουλάνε ότι έχουν και δεν έχουν για να μαζέψουν χρήμα για τα χαράτσια; Τους ανθρώπους που με τη ψήφο τους έδωσαν κι άλλο περιθώριο στις συμμορίες; Μήπως οι μεγάλες μάχες είναι να βγω έξω και να κυνηγάω φουκαριάρηδες που θα πετυχαίνω στις γωνίες να ψάχνουν τα σκουπίδια, ή το να βγάζω  πατριωτικές κορώνες στο πληκτρολόγιο με ένα φραπέ δίπλα και το καναπέ ν΄αράζω όποτε γουστάρω; Μήπως οι μεγάλες μάχες είναι να ακολουθήσω κάποιο από τα ξεφτυλισμένα κομματικά μαγαζιά που πουλάνε ακόμα μπούρδες για να καπαρώνουν τις βουλευτικές τους έδρες;

Δεν απομακρύνομαι γιατί βαρέθηκα ή γιατί βρήκα τρόπους να τη βολέψω, Απλά σιχάθηκα. 

Βλέπω πως έχουμε καταντήσει ένα τσούρμο που τα έχει χαμένα και σέρνεται όπου τον τραβάει ο καθένας,. Άβουλοι. Πειθήνιοι. Έτοιμοι για σφάξιμο. Με μικρές φωνές δεξιά κι αριστερά, που δεν μπορούν να σπάσουν το τείχος της αδιαφορίας ή της δουλικότητας. Τσεκούρωμα στους μισθούς συνέχεια, στις συντάξεις, ξεπούλημα όλης της δημόσιας περιουσίας, ανεργία να καλπάζει σαν τρελή, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ανύπαρκτη, κοινωνικό κράτος μηδέν, άστεγοι, συσσίτια, τρελαμένοι πολίτες που γυρνάνε στο δρόμο και μονολογάνε, άνθρωποι που πηδάνε από τα μπαλκόνια απελπισμένοι, υποσιτισμένα παιδιά, συνοικίες όμηροι εγκληματικών συμμοριών, πορνεία, ναρκωτικά, δουλεμπόριο που ανθίζουν σ΄ενα ξέφραγο αμπέλι, κάθε είδους απατεώνες που κάνουν γερές μπίζνες πατώντας στη δυστυχία των υπόλοιπων και μαζί με όλα αυτά παιδεία, μόρφωση, μηδέν. Πολιτισμός μηδέν. Διάθεση για συσπείρωση σε ένα γενικευμένο αγώνα όλων των κοινωνικών στρωμάτων που εξαθλιώνονται μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ από το αίσχος των μνημονίων, ούτε σαν σκέψη.

Σε αυτό το σημείο, κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να συνεχίσει να παριστάνει τον Δον Κιχώτη και να κυνηγάει ανεμόμυλους. Δεν μπορεί κάποιος και να μην τα έφαγε μαζί με τους άλλους, και να είναι σε άσχημη οικονομική κατάσταση εξαιτίας μιας εμετικής φιλοτομαριστικής κοινωνίας,  να κάνει το δικό του αγώνα να μην υποκύψει (να μη πληρώνει τα χαράτσια, να μην υποκύπτει σε τέσσερα κατοστάρικα εκβιαστικό μισθό και να ρισκάρει την ανεργία, να μην συμπράττει με κερδοσκόπους και διάφορα λαμόγια, να σέβεται μόνιμα τους ανθρώπους γύρω του και να αγωνίζεται για ένα καλύτερο αύριο με όποιο τρόπο μπορεί) και να πρέπει να βγει στο δρόμο μόνος του να φωνάζει σαν τον  Δελαπατρίδη μέχρι να τον μπουζουριάσουν πουθενά.

Η μ@λακία  της καλωσύνης  έχει και κάποια όρια. Πριν από αρκετά χρόνια επέστρεψα από το εξωτερικό όπου είχα μια πραγματικά καλή ζωή, για να ζήσω στη πατρίδα. Να προσφέρω ότι καλύτερο μπορούσα εδώ. Λείποντας πάρα πολλά χρόνια (από μικρό παιδί είχα μεγαλώσει εκτός) αυτό που αντίκρισα με τσάκισε αλλά δεν έχασα το κουράγιο μου. Πάντα σκεφτόμουν πως οι συγκυρίες θα αλλάξουν, πως κάτω από όλο αυτό το τσούρμο που ονόμαζε τον εαυτό του Έλληνα πολίτη, υπάρχει κάτι καλύτερο που θα βγει στην επιφάνεια. Έλπιζα πως κάπου χαμένη πίσω από,  τις αστραφτερές ζάντες των αυτοκινήτων, τα νούμερα που παρέλαζαν στο χαζοκούτι, τους κοιλαράδες που φέρναν γυροβολιές στα σκυλάδικα, τους πελάτες των υπουργικών και κομματικών γραφείων, τους μιζαδόρους, τους κλέφτες, τους αμόρφωτους και απολίτιστους ανθρώπους, τους σιωπηλούς και υποταγμένους φτωχούς και τους θρασύτατους και κλεφταράδες πλούσιους, θα υπάρχει μια  άλλη Ελλάδα κρυμμένη που θα ξεσπάσει και θα εξοστρακίσει αυτό το αηδιαστικό μόρφωμα της μεταπολίτευσης, μακριά πολύ μακριά. 

Έκανα υπομονή με όσους με προσπερνούσαν στην ουρά θρασύτατα, με τους μ@λάκες που μου ρίχνανε τα λασπόνερα πάνω μου καθώς περνάγαν σαν δαιμονισμένοι το δρόμο,  συνήθισα να αγοράζω και να μην παίρνω ποτέ απόδειξη για τίποτα, έμαθα πως για να κάνω μια δουλειά σε οποιοδήποτε δημόσιο γραφείο κάπου "τα έχωνα". Συνήθισα να είμαι τριγυρισμένη από ανθρώπους που δεν είχαν ανοίξει ένα βιβλίο ποτέ και που όλη τους τη ζωή ήταν ποιος θα πηδήξει ποιαν, που θα φάμε, που θα πιούμε, τι αυτοκίνητο θα πάρουμε, πως θα ανακαινίσουμε το σπίτι στο χωριό, τι φιρμάτα ρούχα κυκλοφορούν, τι νέο κινητό έχει βγει, ποιο μαγαζί κάνει καλό πρόγραμμα το βράδυ, τι λένε οι κομμωτές, οι μόδιστροι και όλες οι κατίνες της γειτονιάς....

Έκανα υπομονή με τη βεβαιότητα πως κάτι άλλο κρυβόταν πίσω από αυτή τη γενική πνευματική εξαθλίωση και αποχαύνωση. Ήμουν βέβαιη πως όλη η Ελλάδα δεν απαρτίζεται μόνο από ηλίθιους με χρήμα ή φτωχούς που ονειρεύονται να τους μοιάσουν. Και δεν σας κρύβω πως αυτος ήταν ο λόγος που ξεροστάλιασα σαράντα μέρες με τους αγανακτισμένους στη πλατεία, ο λόγος που έφαγα τα χημικά στη μούρη, ο λόγος που υπερασπίστηκα όλα τα κινήματα που προσπαθούσαν να συσπειρώσουν το κόσμο και βρέθηκα απέναντι στα αραχνιασμένα κομματικά μαγαζιά που γελοιοποιούσαν κάθε φωνή που δεν ήταν βγαλμένη μέσα από τις ντουντούκες τους, κάθε ιδέα που δεν ταίριαζε με τα σχέδιά  τους.

Κι όπως λέω συχνά, η βεβαιότητα είναι κακό πράγμα.  Ναι, σίγουρα υπάρχει ένα μικρό κομμάτι της Ελλάδας που δεν μας κάνει να νοιώθουμε ντροπή. Που μας δίνει μια μικρή ελπίδα. Δεν το αρνούμαι. Αλλά είναι πολύ μικρό και θα το καλύψει η λάσπη, η βρώμα, η βαρβαρότητα της πλειοψηφίας. Δεν νομίζω πως αυτή η πλειοψηφία είναι διατεθειμένη να αλλάξει το τόπο στο καλύτερο. Την βλέπω ήδη να μετατρέπεται σε ένα απρόσωπο κτήνος γεμάτο μίσος, βία, συναισθήματα εκδίκησης και απαξίωσης. Τη βλέπω να μετατρέπεται σε κάτι πολύ άθλιο για να φυλάξει τα τελευταία της "πραγματάκια" 

Γι΄αυτό είμαι εκτός. Αλλού. Συνειδητά εκτός. Το τελευταίο καταφύγιο αξιοπρέπειας είναι να προσπαθήσει κανείς να αποφύγει όλη αυτή τη μόλυνση. Γιατί δεν πρόκειται απλά για οικονομική εξαθλίωση. Είναι μόλυνση των μυαλών. Αρρωστημένη κατάσταση και δεν είμαι γιατρός κανενός. Εγκληματική αποχαύνωση και δεν είμαι χωροφύλακας κανενός. Επιδερμική και ευτελής αντίληψη για τη ζωή και δεν είμαι προφήτης για κανέναν. Πουλήστε, αγοράστε, σκοτώστε, προσκυνήστε, κρυφτείτε ή κοιμηθείτε τον ύπνο του δικαίου. Παρακαλέστε για μια δουλίτσα, φυλάξτε το σπιτάκι, ζητιανέψτε για το φαγάκι, ικετέψτε το θεούλη σας, στηθείτε στις ουρές για τον αποκωδικοποιητή, απολαύστε τα "παρεάκια σας", ψάξτε για σωτήρες που θα σας φυλάνε από τους κακούς, προσκολληθείτε σε όποιον σας συμφέρει καλύτερα, κάντε νέες λυκοφιλίες, βάλτε νέους νταβατζήδες να σας φυλάνε τη πουτάνα τη ζωή σας.

Εγώ θα ακολουθήσω τη σοφή συμβουλή του Αρκά. Καιρός να αφήσω τους εγωισμούς και να ασχοληθώ λίγο με τον ευαυτό μου. Συμβουλεύω και τα υπόλοιπα παιδιά που βλέπω να ξοδεύουν τη πολύτιμη ενέργειά τους καθημερινά στο χοιροστάσιο, να φυλάξουν λίγη για πιο σπουδαία πράγματα από το να χτυπάνε συνέχεια στου κουφού τη πόρτα. Άλλωστε όλα έχουν ειπωθεί. Οπότε μην ανησυχείτε αργά ή γρήγορα πολλοί περισσότεροι θα καταλάβουν αλλά κατόπιν εορτής. Όσα έχει κάνει κάποιος στη ζωή, τον βρίσκουν στη παρακάτω γωνία να τον περιμένουν πολλαπλασιασμένα επί ...Το ίδιο συμβαίνει και με ένα λαό.

Είχα δώσει μια υπόσχεση πριν τις εκλογές σχετικά με αυτό εδώ το ιστολόγιο. Πως αν συνεχιστεί αυτό το καραγκιοζιλίκι θα σταματήσω να ασχολούμαι με οτιδήποτε έχει σχέση  με μνημόνια, τρόικες, ανύπαρκτες εξεγέρσεις και παραμυθιάσματα που μας κάνουν να αισθανόμαστε καλύτερα. Υπάρχει ένας άλλος κόσμος, των ζωντανών, πίσω από το κόσμο των ζόμπι, που θα παλαίψει για να μείνει ελεύθερος από εκβιασμούς, εξαναγκασμούς να επιλέξει ποιος είναι ο λιγότερο κακός, και λύσεις του ποδαριού για να εξασφαλίσουμε τα διάφορα υποκοριστικά μας. Ενας κόσμος που πιστεύει στον άνθρωπο και όχι στο ανθρωπάκι, στη ζωή και όχι στη ζωούλα, στην αγάπη και όχι στο "αγαπούλα τη κουκουλα" και άλλες αηδίες...

Αλλωστε εδώ είναι ένα προσωπικό ημερολόγιο που μπορώ να γράφω όποια κουταμάρα θέλω. Αυτός άλλωστε δεν ήταν ο αρχικός σκοπός των ιστολογίων; Να μπορούμε να λέμε αυτό που θέλουμε κι όχι αυτό μας υποβάλλουν οι άλλοι να πούμε. Οπως λέει κι ένας εξαιρετικός άνθρωπος που τριγυρνάει κι αυτός κάπου εδώ, "να γράφεις σαν να μην σε διαβάζει κανένας".  Κάπως έτσι λέω να συνεχίσω, όπως όταν ξεκίνησα, γιατί βλέπω με λύπη μου πως: είναι εύκολο να λες ότι είναι εύπεπτο, αλλά είναι καλύτερο να λες ότι πιστεύεις.

http://vasiliskos2.blogspot.gr/2012/08/blog-post_15.html

Ροζ γραμμές ΥΓΕΙΑΣ - στην υγειά μας!!!

    Τα 5ψήφια τηλέφωνα που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια για να κλείνουν οι ενδιαφερόμενοι ραντεβού με τους γιατρούς και να παίρνουν πληροφορίες για το Δωρεάν Σύστημα Υγείας που δικαιούνται, τα έχετε δει; Τα έχετε δει ΟΛΟΙ;;;

Μεγάλη επινόηση, δεν μπορώ να πω!

    Ειδικά σε καιρούς οικονομικής κατάρρευσης και αφού έχουν κουτσουρέψει συντάξεις και μισθούς όσο δεν παίρνει, την στιγμή που οι απλήρωτοι γιατροί παραιτούνται σωρηδόν, οι φωστήρες της οικονομίας, διέπρεψαν και πάλι!

Σου λέει: Να βάλουμε αχρέωτο νούμερο να τηλεφωνάει ο καθένας και να λέει τον πόνο του ελεύθερα;  Όοοοοχι!!!  Θα τους βάλουμε ροζ γραμμές να ενισχύσουμε την… εθνική οικονομία.

    Ούτως ή άλλως δεν άνοιξε ρουθούνι για τα όσα ραντεβού Κυριακών και αργιών κλείστηκαν στο ΙΚΑ, στα οποία πήγαινε ο ασθενής στο κλεισμένο (προ 6 μηνών) «ραντεβού» για να διαπιστώσει ότι η υπηρεσία… αργεί! Εννοείται ότι στα ετεροχρονισμένα παράπονά του, όλη η υπηρεσία κώφευε και σήκωνε τα χέρια ψηλά (ενίοτε δε και τα πόδια), μια και δεν υπήρχε τρόπος να παραπονεθεί την Κυριακή (που του είχαν κλείσει το «ραντεβού»), αφού το μαγαζί ήταν κλειστό.

    Μέχρι τώρα, τηλεφωνώντας ο καθένας στις … άλλες ροζ γραμμές, την δουλειά του λίγο-πολύ την έκανε. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, βρίσκεται κάποιο άτομο που θα τον «φτιάξει», θα τον «ξεχαρμανιάσει», ή θα του προσφέρει την στιγμιαία ικανοποίηση που χρειάζεται.

- Με τις νέες αυτές ροζ τηλεφωνικές γραμμές ΥΓΕΙΑΣ, άραγε ποιος σκοπός επιτελείται πλην του προφανούς;

Μη βλέποντας να εκφράζονται ανησυχίες και προβληματισμοί, συνεχίζω ο αδαής να αναρωτιέμαι:

- Μήπως τα ίδια άτομα εξυπηρετούν και τις μεν και τις δε ροζ γραμμές και έτσι επιτυγχάνεται το τερπνόν μετά του ωφελίμου;

- Άραγε ποιο είναι το τερπνόν και ποιο το ωφέλιμο;

- Για πόσο ακόμα η ηλιοθεραπεία θα είναι δωρεάν;;;

Ανασυγκρότηση

- Μακάρι να ήταν κάποιος σε θέση να τα αλλάξει όλα αυτά, έλεγε ο ένας.

- Ποιός μπορεί να διορθώσει την κατάσταση, τόσο χάλια που είναι; μοιρολογούσε κάποιος άλλος.

- Θεέ μου σπλαχνίσου μας! ούρλιαζε παρακάτω μια άλλη.

- Κι έχεις κι αυτόν τον μαλάκα να παλεύει με καταγγελίες, εξαγγελίες και κόντρα καταγγελίες. Γιατί το κάνει αυτό άραγε; αναρωτιόταν ένας άλλος πιο πέρα.

"Αυτός ο μαλάκας" πάλευε με τα κύματα, άλλοτε αγριεμένα, αφρισμένα, τερατώδη και άλλοτε τέλματα και θαλάσσιες ρουφήχτρες που απειλούσαν να τον τραβήξουν στον πάτο. Πάλευε και ανάλωνε την ενέργειά του στο να ξεφύγει από τις δίνες, να επιβιώσει από την αντάρα των ορμητικών κυμάτων και να καταφέρει να φτάσει στην ήρεμη στεριά που πάντα ονειρευόταν.

Παράλληλα όμως, άπλωνε τα χέρια του για να βοηθήσει όποιον είχε την ανάγκη του σε κοντινή ακτίνα, να του δώσει στήριγμα ή να τον τραβήξει αν χρειαζόταν. Και πάνω που έφτανε σε ένα γαληνεμένο σημείο, έφτανε να δει ένα επόμενο απειλητικό κύμα (όχι απαραίτητα για τον ίδιο), που τον ενέπλεκε σε μια κατάσταση έντασης, από την οποία χρειαζόταν πάλι να αγωνιστεί για να ξεφύγει.

Γύρω του οι άλλοι κοιτούσαν! Κάποιοι απορούσαν με τη στάση του, κάποιοι τον κατάκριναν και μερικοί τον επιβράβευαν.

Ο καθένας είχε κάποιο δικό του κύμα να διαχειριστεί και όταν τους πρότεινε να ενώσουν τα χέρια για να παλαίψουν όλοι μαζί, αυτοί γέλαγαν απαξιώνοντάς τον. Προτιμούσαν να συνεχίσουν να ασχολούνται ο καθένας με το κομμάτι που τον απασχολούσε προσωπικά.

Μερικοί κλαίγανε την μοίρα τους και περίμεναν ότι από στιγμή σε στιγμή θα τους κατάπινε το κύμα τους. Ορισμένοι το ευχόντουσαν κιόλας!

Άλλοι περίμεναν -μάταια- κάποιον να τους σώσει από την δύσκολη θέση που βρίσκονταν. Στην έκκληση για βοήθεια και συντονισμένη προσπάθεια με τους άλλους όμως, κώφευαν. 

- Δεν μπορώ να απλώσω το χέρι μου παιδάκι μου. Είμαι πολύ γριά, έλεγε η μία.

- Μα έχεις ξεφύγει τελείως; ρωτούσε ένας άλλος. Να αφήσω την προσπάθειά μου για να ενταχθώ σε μια "συλλογική αντιμετώπιση";  Χρησιμοποιούσαν κοροϊδευτικά τις φράσεις του.

Από τη μια πλευρά το καταλάβαινε! Ο δρόμος του καθενός είναι προσωπικός και ως τέτοιον πρέπει να τον βιώσει ο καθένας για να πάρει τα μαθήματα που χρειάζεται. Μαθημένος όμως να βλέπει λίγο πιο μακριά από τη μύτη του (τυχαία η πρεσβυωπία που τον βασάνιζε τα τελευταία χρόνια;;;), αντιλαμβανόταν πως η συντονισμένη προσπάθεια θα ήταν βοήθεια για όλους και πολύτιμο μάθημα.

"Όλοι βρισκόμαστε στο έργο της ζωής. Αν μείνουμε θεατές, θα πληρώσουμε. Αν πάρουμε μέρος στον θίασο, θα πληρωθούμε", είχε πει πολλά χρόνια πριν ο Αισχύλος.

Δεν ήξερε όμως τον τρόπο να τους το δώσει να το καταλάβουν!!!

Αποκαμωμένος λοιπόν, αποφάσισε να αφήσει τον καθένα να διαχειρίζεται το κύμα του όπως αυτός νόμιζε, όπως εξυπηρετούταν, όπως βολεύονταν... Καλύτερα να αποσύρει εντελώς την προσοχή του από όλα αυτά που συνέβαιναν γύρω του/στους γύρω του, σκέφτηκε.

Στην πρώτη γαληνεμένη παραλία λοιπόν που θα έβρισκε, εκεί και θα άραζε, αφιερώνοντας όσο χρόνο χρειαζόταν για να επαναφέρει τα συστήματά του σε ισορροπία.

Να επεξεργαστεί τις πληροφορίες που συνέλεξε όλα αυτά τα χρόνια και να επανεκκινήσει το σύστημα, αφομοιώνοντας τα νέα δεδομένα που έχουν προστεθεί. Να διαγράψει ότι υλικό δεν χρειαζόταν πλέον, να αρχειοθετήσει όσα ήταν απαραίτητα, να εκπαιδευτεί στα νέα προγράμματα και να ετοιμαστεί για την επόμενη περίοδο λειτουργίας.

Ανασυγκρότηση!!!

ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΙΑ ΧΡΟΝΟ...

« Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα... 

Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.

Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.

Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.

Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.

Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.

Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.

Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα.

Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...

Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.

Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.

Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.

Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.

Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.

Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια

Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.

Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.

Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων...

Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.

Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.

Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν... Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ' όσες έχω ήδη φάει.

Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.

Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ...»

Από τον Mario de Andrade (Βραζιλιάνος ποιητής, συγγραφέας, δοκιμιογράφος και μουσικολόγος).

Μεγάλος Άνθρωπος !Ι!

Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη!

    Σας ευχαριστώ για την δημοσίευση της καταγγελίας μου (καθώς επίσης για τον τρόπο με τον οποίο τη χειριστήκατε), που έδωσε το βήμα ώστε να ακουστούν διάφορες απόψεις, παρόμοιες εμπειρίες και να λάβουν γνώση οι ενδιαφερόμενοι.

Το ότι στον αρμόδιο φορέα η καταγγελία μου έγινε επώνυμα (περιλαμβάνοντας όλα τα προσωπικά μου στοιχεία), φάνηκε καθαρά να μην αντιλαμβάνονται ΜΟΝΟ όσοι έσπευσαν να προσπαθήσουν να την απαξιώσουν.

    Θέλω επίσης να ευχαριστήσω ΚΑΙ δημόσια τον κύριο Μιχάλη Τσιπάκη για την ευγενικότατη επικοινωνία που είχε μαζί μου, κατόπιν αυτής της δημοσίευσης από το flashnews.gr.

Είναι σημαντικό να γνωστοποιούμε και να μνημονεύουμε τα θετικά που συναντούμε και όχι μόνο τα αρνητικά. Αν μπορούμε να συμβάλλουμε ώστε να πολλαπλασιάζονται οι θετικές ενέργειες, ακόμα καλύτερα.

    ΟΜΩΣ, ακόμα και τα τείχη της Ιεριχούς για να πέσουν χρειάστηκαν το σάλπισμα πολλών σαλπιγκτών. "Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη", επι το ελληνικότερον.

    ΑΝ ένα ολόκληρο πλήθος κωφεύει και ένας προσπαθεί να αντιταχθεί σε κακώς κείμενα, τα κακώς κείμενα θα συνεχίζουν να υφίστανται. Αν αυτό δεν γίνει συνείδηση, φοβούμαι πως δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε βελτιώσεις καταστάσεων γύρω μας.

    Η αλληλεγγύη, η συνέπεια, το αίσθημα ευθύνης και ο σεβασμός στον εαυτό μας και στους άλλους, είναι τα πλέον απαραίτητα συστατικά για να βοηθηθούμε στους δύσκολους καιρούς που περνάει η χώρα μας.

Με εκτίμηση

Ηρακλής Παπαδάκης

ΘΕΪΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ"

Αγαπητό «Ποντίκι»,

Σου αποστέλλω αυτό το υπόμνημα που το έστειλα ήδη στο υπουρ­γείο Οικονομικών και το υπέβαλα και στη ΔΟΥ Ιεράπετρας.
Για να ξέ­ρουν ότι δεν θα γίνουμε αυτόχειρες.
Με αγωνιστικές ευχές
Ν. Αρετούλης

ΥΠΟΜΝΗΜΑ – ΔΗΛΩΣΗ

Προς το υπουργείο Οικονομικών, ΔΟΥ Ιεράπετρας
Του φορολογούμενου πολίτη Αρετούλη Γ. Νικολάου, κατοίκου του Δ.Δ. Ρίζας του Δήμου Ιεράπετρας.
Εις το εκκαθαριστικό σημείωμα που μου αποστείλατε «προσάπτε­ται» τεκμαρτό εισόδημα 8.863 ευρώ, ποσό το οποίο εγώ ποτέ δεν είδα κι ούτε θέλησα να αποκτήσω.
1.Για την οικία μου, αντικειμενικής αξίας 13.653,68 ευρώ (ΕΤΑΚ 10.8.2010), ευρισκόμενη στον οικισμό Πανακιανά του Δ.Δ. Ρίζας του Δήμου Ιεράπετρας, χωρίς καν ηλεκτροδότηση, θεωρείται τεκ­μαρτό εισόδημα 4.080 ευρώ, περίπου το 1/3 της αξίας της, τη στιγ­μή που πολύ καλύτερα σπίτια τα βρίσκει κανείς στην περιοχή μας με μόλις 150 ευρώ τον μήνα ενοίκιο (1.800/έτος).
2.Θεωρείτε τεκμαρτό εισόδημα διαβίωσης 3.000 ευρώ. Δυστυχώς για σας, λόγω της αντικαταναλωτικής και οικολογικής ιδεολογίας και τρόπου ζωής που έχω επιλέξει από το 1995, εγώ και η σύντροφός μου (2 άτομα) επιζήσαμε με μόλις 2.126,5 ευρώ για ένα ολό­κληρο έτος, συμπεριλαμβανομένων και των εξόδων της βενζίνης του αυτοκινήτου μου, που χρησιμοποιώ κυρίως για τις αγροτικές εργασίες μου. Δηλαδή ζητάτε για φόρο το 1/4 του ετήσιου εισοδή­ματος επιβίωσής μου!!!
3.Όσο για το αυτοκίνητό μου, μοντέλο ’91 και κυβισμού 750 κ.εκ., με έξοδα ασφάλισης – τελών κυκλοφορίας 300 ευρώ και συντήρη­ση από εμένα τον ίδιο (ως πρώην μηχανικός), θεωρείτε τεκμαρτό εισόδημα 2.000 ευρώ.
Κατόπιν όλων αυτών που ανέλυσα παραπάνω και επικαλούμενος το τελευταίο άρθρο του Συντάγματος, δηλώνω τα εξής:
α) Μεταξύ της επιλογής να μην τρώω για τρεις (3) μήνες
και να πλη­ρώσω τον φόρο που ζητάτε, θα προτιμήσω να μην πληρώσω ούτε ένα ευρώ.
β) Μεταξύ της επιλογής να γίνω αυτόχειρας ή φονιάς, θα προτιμή­σω να γίνω φονέας σας.
γ) Αν δεν έχετε κάνει κάποιο λάθος με αυτό το εκκαθαριστικό που μου αποστείλατε, τότε είστε αχρείοι και απατεώνες και κλέφτες.
7.7.2012

Άνευ ουδεμίας εκτίμησης
Ν. Αρετούλης

INFO KIOSK σου λέει ο άλλος...!

- Γνωρίζετε το .... (όνομα ξενοδοχείου) στο οποίο γίνεται κάποια δραστηριότητα μεθαύριο;

- Δεν ξέρω!

- Στο κιόσκι αυτό έμαθα δίνονται πληροφορίες για τα ΚΤΕΛ;

- Μάλιστα.

- Γνωρίζετε κάποιον οδηγό..; (δίνω συγκεκριμένη περιγραφή και το όνομα, ενός οδηγού για τον οποίο έχω κάνει καταγγελία στο ΚΤΕΛ λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς και το ΚΤΕΛ έχει απαξιήσει -τι πρωτότυπο!!!- να ασχοληθεί μαζί μου).

- Δεν ξέρω, πως μπορώ να γνωρίζω;

- Γνωρίζετε πόσες μέρες χρειάζεται να περιμένει κάποιος πολίτης που έχει κάνει καταγγελία στο ΚΤΕΛ, για να λάβει κάποια απάντηση;

- Όχι, δεν ξέρω! Μάλλον θα πρέπει να πάτε αυτοπροσώπως από εκεί.

    Στο ενδιάμεσο ένας τουρίστας ήρθε να ζητήσει ένα χάρτη της περιοχής και η κοπέλλα στο κιόσκι ΔΕΝ ΕΙΧΕ καθόλου υλικό να του δώσει.

- Πιστεύετε ότι η υπηρεσία σας είναι χρήσιμη και σε ποιούς απευθύνεται;

- Ναι, είναι χρήσιμη και απευθύνεται σε όλους.

- Όταν λέτε σε όλους, σε ποιούς εννοείτε; Βλέπω δεν έχετε ούτε καν χάρτες της περιοχής;

- Τώρα ξεκίνησε το κιόσκι και δεν μας έχουν προμηθεύσει ακόμα. Είναι χρήσιμη σε όποιον θέλει να ρωτήσει κάτι για τον Δήμο...

    Της εξήγησα ότι προ ημερών είχα πάει στο κιόσκι και είχα δώσει στον συνάδελφό της που έκανε βάρδια, χάρτη με σημειωμένο το ξενοδοχείο για το οποίο την ρώτησα και ένα προσπέκτους με την σχετική δραστηριότητα.

- Βλέπω όμως μετά λύπης μου, ότι ούτε καν εσάς ενημέρωσε ο συνάδελφός σας. Πόσο μάλλον κάποιον άλλο που θα του ζητούσε τις σχετικές πληροφορίες.

- Ξέρετε εμείς εδώ δεν μπορούμε να κάνουμε διαφήμιση σε ξενοδοχεία, μου απάντησε.

- Δεν ζήτησα να κάνει κανείς διαφήμιση σε κανένα ξενοδοχείο. Έφερα τα έντυπα προς ενημέρωσή σας και για να αποφύγετε να έρθετε στη δύσκολη θέση να πείτε "Δεν ξέρω", (όπως μου είπατε πριν λίγο), σε περίπτωση που κάποιος σας ρωτήσει. Σας έχουν φέρει πολλοί από την περιοχή τα έντυπά τους, όπως έκανα εγώ;

    Σε αυτήν την ερώτηση δεν πήρα καμία απάντηση.

- Θέλετε να μου πείτε το όνομά σας:

Μου είπε το μικρό και αρνήθηκε να μου δώσει το επώνυμο, "γιατί δεν καταλάβαινε το νόημα των ερωτήσεων" όπως μου είπε.

- Είστε σύμφωνη να δημοσιοποιηθεί αυτή η μικρή μας συνέντευξη στα ΜΜΕ;

- ΟΧΙ. Εσείς είστε από τον Δήμο; με ρώτησε.

- Όχι δεν είμαι από τον Δήμο. Επειδή κάθε πολίτης οφείλει να είναι ενημερωμένος (αυτό το γνωρίζετε φαντάζομαι), έτσι θέλησα κι εγώ να ενημερωθώ. Ήταν κατανοητές οι ερωτήσεις μου;

- Ναι, αλλά δεν καταλαβαίνω το νόημα, επανέλαβε η κοπέλα.

Της άφησα την κάρτα μου με το ονοματεπώνυμό μου και τα λοιπά μου στοιχεία και έφυγα αφού την ευχαρίστησα!

ΕΣΕΙΣ ΠΟΣΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟΚΟΜΙΣΑΤΕ 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΑΥΤΗ;;;

Εμείς... Εσείς... Αυτοί!!!

Προσφορές του ΑΠΟΛΛΩΝα

apollon.hotel@yahoo.gr

ΑΠΟΛΛΩΝ ... cool bar!

Στο "Apollon studios & apartments" θα μοιράσουν φέτος Happy Life Moments ο Mike και ο Herc.

10χλμ από τα Χανιά, 600μ από την πλατεία του Πλατανιά και μόλις 80μ από την παραλία.

happylifemoments@aol.com

Μια DALI κρέπα!

    Το καλοκαιράκι πλησιάζει και το Νταλί φιλοδοξεί να γίνει ένα στέκι που θα είναι σημείο αναφοράς για τον πνευματικό (και όχι μόνο) κόσμο της πόλης. Ένας τόπος συνάντησης, ανταλλαγής απόψεων, χαλαρής συζήτησης, διασκέδασης και θετικής ενέργειας πάνω από όλα. Ένα μέρος στο οποίο να μπορούμε να απολαύσουμε καφέ, ποτό αλλά και νόστιμα μεζεδάκια.

    Για να μας γνωρίσει λοιπόν και με τους εξαιρετικούς μεζέδες που επιμελείται προσωπικά η Αλεξάνδρα, την Τετάρτη 18 Απριλίου, κερνάει κρέπες από τις 8μμ έως τις 9μμ. Αυτό θα πει happy hour!!!

    

Σας περιμένουμε όλους με χαρά, για να δοκιμάσετε και να ακούσουμε τις εντυπώσεις σας

     - Mμμμμ... αυτή είναι μια Νταλί κρέπα!!!

Αλληλεγγύη και Προσφορά

Η ερασιτεχνική θεατρική ομάδα του Δικτύου Αλληλεγγύης και Ανταλλαγών Χανίων "Ονειροβάτες", έδωσε μια σειρά από παραστάσεις σε 4 μαγαζιά της πόλης, με σκοπό να προσφέρει διασκέδαση (που είναι απολύτως αναγκαία στις μέρες μας), συνδυάζοντας την παροχή κοινωνικής προσφοράς.

Η είσοδος ήταν ελεύθερη και όποιος από τους θεατές ενδιαφερόταν, μπορούσε να προσφέρει ότι ήθελε για ενίσχυση της Κοινωνικής Κουζίνας Χανίων. Με αυτόν τον τρόπο μαζεύτηκαν λίγα ευρώ, τα οποία όμως, ήταν μια σημαντική βοήθεια για τους συνανθρώπους μας που δοκιμάζονται.

Βιντεοσκοπημένα στιγμιότυπα από τα δρώμενα μπορείτε να δείτε εδώ:  http://www.youtube.com/watch?v=03vrBgnztyQ&noredirect=1

Οι "Ονειροβάτες" ονειρευόμενοι την αναβίωση των ανθρώπινων αξιών (που κινδύνεψαν να εξαφανιστούν στους καιρούς μας,  όπως η συναδέλφωση, η συμπόρευση, η φιλία, η προσφορά, η αλληλοβοήθεια, η υποστήριξη κλπ... ), υπολογίζουν να ετοιμάσουν διάφορες εκπλήξεις για τον κόσμο της πόλης των Χανίων, αλλά και για τους επισκέπτες και τους τουρίστες εν όψη καλοκαιριού.

Είναι μεγάλη η χαρά μας όταν έχουμε την υποστήριξη γνωστών, φίλων αλλά και την αγάπη όσων μέχρι στιγμής δεν γνωρίζαμε προσωπικά. Μας δίνεται η ευκαιρία μέσα από αυτές τις δραστηριότητες να γνωριστούμε και να μεγαλώσουμε την παρέα μας, βοηθώντας ο ένας τον άλλο σε μέρες  που η ανθρωπότητα καλείται να εφαρμόσει τα όσα έχει μάθει στο πέρασμα των χρόνων.

Τα νέα του Δικτύου Ανταλλαγών Χανίων, τα μαθαίνετε στο: http://www.diktyoantallagonxanion.gr/

"Ονειροβάτες" σε δράση!

Οι "Ονειροβάτες" είναι η ερασιτεχνική θεατρική ομάδα του Δικτύου Αλληλεγγύης και Ανταλλαγών Χανίων.
Ξεκινούν την δράση τους με αφορμή την 50η επέτειο της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου, παρουσιάζοντας  τρία μονόπρακτα σε ένα θεατρικό δρώμενο, σε γνωστά μαγαζιά της πόλης.
Απόσπασμα από το μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη, Το πανηγύρι και την Ψεύτρα του Ζαν Κοκτώ.
Συμμετέχουν: Ηρακλής Παπαδάκης, Σοφία Πατέλη, Μαρία Λεκάκη, Κοραλία Μπατίστα, Ελένη Φραγκιαδάκη.
Τρίτη 27 Μαρτίου, Maesa Mema, Αγίων Δέκα 21 (πίσω από τη Μητρόπολη)
Πέμπτη 29 Μαρτίου, Κεντρικόν, Δωροθέου Επισκόπου (πίσω από την Μητρόπολη)
Παρασκευή 30 Μαρτίου, Πολύ-τεχνείο, Χ΄΄Μιχάλη Νταλιάνη 40
Κυριακή 1 Απριλίου, Café Dali, Χ΄΄Μιχάλη Νταλιάνη 37
Η είσοδος είναι ελεύθερη, αλλά η όποια προσφορά από τους θεατές είναι ευπρόσδεκτη, έτσι ώστε τα τυχόν έσοδα να διατεθούν για τους σκοπούς της κοινωνικής προσφοράς του Δικτύου.
Όσοι πιστοί, προσέλθετε!

Αγγελιοφόρος του Φωτός!

  Περπατάει με το κεφάλι σκυφτό και τους ώμους χαλαρωμένους, βουλιάζοντας με δύναμη τα παπούτσια του στα βότσαλα.  Παρακολουθεί τις κινήσεις τους καθώς αυτά αλλάζουν θέση από το δυνατό πάτημά του. Παρατηρεί τις διαφορετικότητές τους σε χρώματα, μεγέθη, σχήματα… Και ξάφνου, το βήμα του γίνεται ανάλαφρο και περπατάει πάνω τους χωρίς να ταράζει καθόλου την ισορροπία τους.

«Σαν να πατάει πάνω σε αυγά», σκέφτηκε και σιγά σιγά χαλάρωσε τα γόνατά του, αλλά όχι το βήμα του.

Δίπλα του έσκαγε το κυματάκι κρατώντας του συντροφιά με ένα γλυκό πάφλασμα. Το άκουγε χωρίς να το βλέπει, γιατί είχε εστιάσει την προσοχή του στα πολύχρωμα βότσαλα που βρίσκονταν κάτω από τα παπούτσια του. Πόσο θα ήθελε να βγάλει τα παπούτσια του για να περπατήσει με γυμνά τα πόδια πάνω τους! Να νοιώσει την υφή, την θερμοκρασία, την δόνησή τους!

Στο άκουσμα και μόνο της σιγανής φωνής του κύματος, είχε και την εικόνα του. Το αισθανόταν αυτό το υδάτινο χέρι που χάιδευε απαλά κι άλλες φορές πιο απότομα, τα βότσαλα και την αμμουδιά παραπέρα. Με την παράπλευρη όρασή του μπορούσε να το δει κιόλας, καθώς έγλυφε τρυφερά τις πέτρες, λίγα εκατοστά δίπλα του.

Ένα ελαφρύ αεράκι έκανε διακριτικά την παρουσία του μετακινώντας ένα τσουλούφι από τα μαλλιά του.  Αισθανόταν να ξεχειλίζει από ευγνωμοσύνη για την ένωση που αισθανόταν εκείνη τη στιγμή, με όλα όσα υπήρχαν γύρω του.

      Όλα όσα υπήρχαν γύρω του;

   Γύρω του υπήρχε πόλεμος, οικονομική καταστροφή, άνθρωποι που πεινούσανε, άστεγοι, τρομοκρατημένοι… Γύρω του υπήρχαν ορδές ανέργων και απελπισμένων γονέων, που αναγκάζονται να παρατήσουν τα παιδιά τους προκειμένου να τους εξασφαλίσουν μια αμφίβολη επιβίωση.

  Υπήρχαν φωτιές και κάδοι από σκουπίδια, γύρω από τους οποίους αγριεμένοι άνθρωποι μάλωναν, απαλλαγμένοι από κάθε είδους αξιοπρέπεια, για το ποιος θα πρωτοπάρει οτιδήποτε μπορεί να χρησιμεύσει σε κάτι.  Μπορούσε να τα βλέπει αυτά.

  Πιο κοντά του βρισκόταν το ότι πρέπει να πληρωθεί το ενοίκιο, το ρεύμα, να περάσει το αυτοκίνητο ΚΤΕΟ για να μην πληρώσει πρόστιμο, να συμπαρασταθεί στο σύντροφό του που αγωνιά, στην οικογένειά του που βασανίζεται…  Αυτά δεν φαίνονταν!

    - Δεν είναι του παρόντος! ξεστόμισε την μαγική φράση, που έκανε μία προς μία όλες αυτές τις σκέψεις να απομακρυνθούν.

    «Χρειαζόμαστε  χρήματα», ήρθε η 'φωνή της αλήθειας' να του υπενθυμίσει.

 -Δεν είναι του παρόντος! επανέλαβε με επιτηδευμένη αυστηρότητα, απομακρύνοντας την σκέψη σαν μια σαπουνόφουσκα που την τίναξε με τα δάχτυλά του.

    Πραγματικά! Την συγκεκριμένη στιγμή δεν χρειαζόταν τίποτα άλλο παρά την απόλυτη σύνδεση με το περιβάλλον στο οποίο βρισκόταν. Εκτός αν έβρισκε μπροστά του κανένα θησαυρό ή αν γινόταν μέτοχος κάποιου θαύματος, δεν υπήρχε καμία άλλη περίπτωση να έρθει σε επαφή με χρήματα αυτή τη στιγμή. Δεν υπήρχε περίπτωση να πληρώσει κανένα λογαριασμό, να βρει κάποια δουλειά, να συμπαρασταθεί σε κανέναν, για τον απλούστερο λόγο ότι δεν υπήρχε κανείς τους σε κοντινή του ακτίνα.

    Το να ζούμε συνέχεια στο παρελθόν ή στο μέλλον, το μόνο που μας προσφέρει είναι να μην μας αφήνει να αντιλαμβανόμαστε το παρόν. Κι αν δεν αντιλαμβανόμαστε το παρόν, δεν λαμβάνουμε τα εφόδια που χρειάζονται για να σχεδιάσουμε το μέλλον. Συνεπώς δεν μπορεί να υπάρχει μέλλον. Το παρελθόν είναι η εμπειρία που χρησιμοποιούμε στο παρόν (το οποίο είναι το πείραμά μας), για να φτάσουμε στο όποιο αποτέλεσμα (που είναι το μέλλον). Αν μένουμε προσκολλημένοι στην εμπειρία, χωρίς να εμπλεκόμαστε στο πείραμα, πως είναι δυνατόν να προσδοκούμε αποτέλεσμα; Και το αντίθετο. Πως θα έχουμε το οποιοδήποτε αποτέλεσμα, όση κι αν έχουμε σωρεύσει εμπειρία, αν δεν εμπλακούμε με την πειραματική περίοδο;

    «Δεν έχεις κάνει και την φορολογική σου δήλωση», ξεπετάχτηκε σαν πορδή μια επόμενη σκέψη.

    «Μόνο για σήμερα μην θυμώνεις», είπε στον εαυτό του.

    Γύρισε το κεφάλι του σαν να την κοιτάει, έχοντας ένα χαμόγελο στα χείλη και με μια γλυκύτητα στην ματιά του, την… φύσηξε απαλά, απομακρύνοντάς την.

   - Δεν είσαι κοντύτερα από όσο αυτό το κύμα στα πόδια μου. Αυτή τη στιγμή θα ασχοληθώ ΜΟΝΟ με ότι είναι σε απόλυτη σχέση μαζί μου, δήλωσε.

  «Το κύμα δεν είναι», είπε κοροϊδευτικά μια φωνή στα αυτιά του. Κι αυτός παραδέχτηκε:

   - Ναι, το κύμα δεν είναι. Είναι τα βότσαλα, αυτά με τα οποία συνδέομαι άμεσα τούτη την στιγμή. Έφευγες αν δεν απατώμαι.

    Παρακολουθώντας τα βήματά του πάνω τους , συνειδητοποιούσε ότι αυτά παρέμεναν ακίνητα. Δίπλα τους το κυματάκι πάφλαζε, αυτός περπατούσε απάνω τους, τα πατούσε κι αυτά παρέμεναν απαθή.  Απλά υπήρχαν! Η συμμετοχή τους σε όλο αυτό το σκηνικό, ήταν η παρουσία τους εκεί.

Σκέφτηκε τότε, ότι αφού αυτός έχει άμεση σύνδεση μαζί τους, θα ήταν ενδιαφέρον να ενωθεί με την ακινησία τους.  Παρατήρησε ότι κάποιες στιγμές (όταν η σύνδεση γινόταν ισχυρότερη), το βήμα του ήταν πιο ανάλαφρο και πατούσε χωρίς να μετακινεί ούτε ένα μικρό βοτσαλάκι κάτω από τα παπούτσια του. Τα βότσαλα αραίωναν στη διαδρομή και έδωσαν τη θέση τους σε βρεγμένη στην αρχή και στεγνότερη άμμο στη συνέχεια.

Με τους ώμους γερμένους μπροστά, το κεφάλι σκυμμένο και τα γόνατα ελαφρώς χαλαρωμένα, συνέχιζε το βήμα του πατώντας άλλοτε ανάλαφρα  κι άλλοτε πιο βαριά πάνω στην άμμο αυτή τη φορά. Άφησε το βλέμμα του να εισχωρήσει μέσα από τους κόκκους της, καθώς την παρακολουθούσε να αλλάζει σχήματα στην επαφή μαζί του. Ένοιωσε τη σύνδεσή του με το περιβάλλον.  Και πάλι βότσαλα…

Κι αυτός απλά ΥΠΗΡΧΕ ανάμεσά τους! 

Δεν ήταν ο Κώστας, ο Μανώλης, ο Γιώργος…

Δεν ήταν η Μαρία, η Γιωργία ή η Δέσποινα…

Δεν είχε μαύρα ή ξανθά, κοντά ή μακριά μαλλιά. Δεν είχε χαρακτηριστικά το πρόσωπό του, ούτε επαγγελματικό προσδιορισμό το άτομό του.

Δεν ήταν καλός ή κακός άνθρωπος, δεν πρόσφερε τίποτα σε κανέναν, δεν ζητούσε κάτι από κάποιον!

Απλά ΥΠΗΡΧΕ!

Ήθελε απλά να ΕΙΝΑΙ. Όπως ακριβώς και τα βότσαλα. Απλά ΕΙΝΑΙ!

   Στην διαπίστωση αυτή αισθάνθηκε ότι καθώς αυτός ΕΙΝΑΙ, αποκτάει μια διαφορετική συνοχή με τα όσα βρίσκονται γύρω του. Γίνεται ένα και με το κύμα που γλείφει τα βότσαλα λίγο παρακάτω, γίνεται ένα με το αεράκι που πριν λίγο του παρέσυρε το τσουλούφι και σιγά σιγά το σώμα του σηκώνεται και το κεφάλι του γέρνει προς τα πάνω αυτή τη φορά. Καρφώνει το βλέμμα του προς τον ουρανό.

Τα πόδια του γερά ριζωμένα πάνω στα βότσαλα, έχουν ενωθεί μαζί τους και η ματιά του βρίσκεται σε μια περίεργη ένωση με τον ουρανό. Η ανάσα του είναι βαθύτερη, πιο πλούσια. Γεμίζουν τα πνευμόνια, γεμίζει η κοιλιά, φτάνει ο αέρας μέχρι κάτω στα πόδια σε κάθε εισπνοή. ΕΙΝΑΙ!

Κι εφόσον ΕΙΝΑΙ, αναπόφευκτα ΕΧΕΙ την υπέροχη αυτή σύνδεση, με αυτά που υπάρχουν γύρω του.

    "Με ΟΛΑ αυτά που υπάρχουν γύρω του; Μήπως ξέχασες κάποια;" επανέρχεται η φωνούλα η πειραχτική, προσπαθώντας να δημιουργήσει «χιόνια» σ την σύνδεση.

    -ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ!, την διακόπτει απότομα, όσο κι αν απεχθάνεται την αγένεια. Εξάλλου αγενής ήταν πρώτη εκείνη, που αποπειράθηκε για πολλοστή φορά να διακόψει την σημαντική αυτή εργασία του.

    ΕΧΕΙ λοιπόν την αίσθηση της ενότητας με όλα αυτά που τον περιβάλλουν, τον αγαπούν και τα αγαπά. Η αίσθηση αυτή κάνει τα πνευμόνια του να απολαμβάνουν διαφορετικά τον αέρα που εισπνέουν αυτές τις στιγμές. Το κορμί του ολόκληρο λειτουργεί διαφορετικά. Σαν να εισρέει μέσα του καλύτερης ποιότητας ενέργεια.  

Και φυσικά εισρέει μέσα του καλύτερης ποιότητας ενέργεια! Αισθάνεται απέραντη ευγνωμοσύνη, ευλογία και ευδαιμονία. Υπάρχει πιο ισχυρή, πιο ραφιναρισμένη, πιο άριστη ενέργεια από αυτές;

Είναι ζωντανός, δυνατός, απολαμβάνει μια βόλτα δίπλα στη θάλασσα και μπορεί αν θέλει να οραματιστεί.

Αισθάνεται ότι μπορεί να ΚΑΝΕΙ τα πάντα!

Γνωρίζει πολύ καλά ότι: όταν ΕΙΜΑΙ μπορώ να ΚΑΝΩ, επειδή ΕΧΩ!

Μόνο όταν ΕΧΩ μπορώ να ΚΑΝΩ. Και ΕΧΩ, όταν ΕΙΜΑΙ!

Όταν ΕΙΜΑΙ συνειδητοποιημένος, μπορώ να ΕΧΩ όνειρο και να προσπαθήσω να το ΚΑΝΩ πράξη.

Όταν ΕΙΜΑΙ συντονισμένος, ΕΧΩ τις δυνατότητες, να ΚΑΝΩ σχεδιασμό και πράξεις.

Όταν ΕΙΜΑΙ χαρούμενος, ΕΧΩ την καλή διάθεση και την δύναμη, να ΚΑΝΩ όμορφα και ωφέλιμα για μένα και τους γύρω,  πράγματα.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Προς:

τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κ. Παπούλια

Κοινοποίηση προς:

τον πρωθυπουργό κ. Λ. Παπαδήμο

τα μέλη της κυβέρνησης

τον πρόεδρο του Ελλ. Κοινοβουλίου

τους αρχηγούς των κομμάτων

τους κ.κ. Βουλευτές

τους προέδρους των Ανωτάτων Δικαστηρίων

τον εισαγγελέα Αρείου Πάγου

     Κύριοι,

  Τα τελευταία χρόνια και ιδιαιτέρως την τελευταία τριετία παρακολουθούμε τη συστηματική καταπάτηση του συντάγματος και την παραβίαση κάθε κανόνα δικαίου, προκειμένου να υπηρετηθούν συμφέροντα αντίθετα προς τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού που έχετε ορκιστεί και οφείλετε να υπηρετείτε.

Ενδεικτικά αναφέρω την κατά παράβαση του συντάγματος ψήφιση του μνημονίου 1 και την επίσης παράνομη υπογραφή της πρώτης δανειακής σύμβασης από τον κ. Γ. Παπακωνσταντίνου χωρίς καμία νομιμοποίηση και κρυφά από τον Ελληνικό λαό και το κοινοβούλιο, την κατά παράβαση του συντάγματος, βάσει του μνημονίου 2, εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας και τον έλεγχο του Ελληνικού κράτους σε ξένες δυνάμεις που καμία νομιμοποίηση δεν έχουν να επεμβαίνουν στα εσωτερικά θέματα της Ελλάδας, τις δεσμεύσεις ώστε να διασφαλιστούν τα συμφέροντα αμφισβητούμενων δανειστών με κατάφορη παραβίαση των δικαιωμάτων του Ελληνικού λαού.

Από την 11η Νοεμβρίου του 2011, παράνομα και αντισυνταγματικά, διορίσατε αντίθετα προς τη βούληση του Ελληνικού λαού ως πρωθυπουργό της χώρας τον κ. Λουκά Παπαδήμο. Με πραξικόπημα άνευ προηγουμένου, όχι μόνο προβήκατε στο συγκεκριμένο διορισμό αλλά πράξατε συνωμοτικά σε συνεργασία με τους αρχηγούς των κομμάτων του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ και αντίθετα από τη λαϊκή βούληση προκειμένου να προχωρήσουν τα σχέδια των ξένων δυνάμεων, παραβλέποντας και παρακάμπτοντας την ίδια τη βούληση του λαού που οφείλετε να υπηρετείτε.

Ως αποτέλεσμα όλων αυτών των παραβιάσεων, μέρος των οποίων παρέθεσα ενδεικτικά, ο Ελληνικός λαός έχει οδηγηθεί στην απελπισία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Με σωρεία παράνομων αποφάσεων και νόμων που ψηφίζονται κατ’ εντολή ξένων δυνάμεων και εις βάρος τους Ελληνικού λαού, όχι μόνο λεηλατείται η δημόσια περιουσία και το μεγαλύτερο μέρος οδηγείται σε ξεπούλημα ώστε να αποκομίσουν οφέλη ξένοι προς τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού, αλλά λεηλατείται και το ιδιωτικό εισόδημα υποβαθμίζοντας το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων και οδηγώντας τη μεγάλη πλειοψηφία να αντιμετωπίζει σοβαρότατο πλέον πρόβλημα επιβίωσης.

Κατά παράβαση του άρθρου 1 παρ. 2 «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία» και παρ. 3 «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το σύνταγμα» παραβιάσατε και παρακάμψατε τη λαϊκή βούληση.

Κατά παράβαση του άρθρου 2 παρ.1 «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας» του άρθρου 4 παρ.1 «οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου» παρ.2 «οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις» και παρ. 5 «οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους», οδηγήσατε τον Ελληνικό λαό στην αναξιοπρέπεια, την ανέχεια και την κοινωνική ανισότητα.

Κατά παράβαση του άρθρου 5 παρ. 2 «όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους…» παρ. 3 « Η προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστη. Κανένας δεν καταδιώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο περιορίζεται…», του άρθρου 7 παρ.2 «Τα βασανιστήρια, οποιαδήποτε σωματική κάκωση, βλάβη υγείας, ή άσκηση ψυχολογικής βίας, καθώς και κάθε άλλη προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας απαγορεύονται και τιμωρούνται» καθώς και του άρθρου 11 παρ. 1 «οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα» ασκήσατε βία μέσω της αστυνομικής αυθαιρεσίας και καταστολής προκειμένου να εμποδίσετε την ελεύθερη έκφραση της βούλησης του Ελληνικού λαού, που ορίζεται και προστατεύεται ρητά από το σύνταγμα. 
Κατά παράβαση του άρθρου 22 παρ.1 «Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού» διαλύσατε κάθε νομική προστασία των εργαζομένων και σπεύσατε να νομοθετήσετε κατ’ εντολήν και προς όφελος των δανειστών και ενάντια στο εθνικό συμφέρον.
Κατά παράβαση του άρθρου 28 παρ.3 «Η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δε θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας» συναινέσατε στην εφαρμογή και ψήφιση του νέου μνημονίου (γνωστό ως “μνημόνιο 2″) και την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης παραχωρώντας εν γνώση σας καθ’ ολοκληρίαν την εθνική κυριαρχία της Ελλάδος χωρίς καν την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών (300).

    Για όλα τα παραπάνω καθιστώ υπεύθυνους όλους όσους απευθύνεται η παρούσα επιστολή οι οποίοι προέβησαν ή συνέβαλαν με τις πράξεις τους ή τις παραλείψεις τους στις ανωτέρω παραβιάσεις ή και εκτροπές του συντάγματος.
Ειδικά για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον θεωρώ επίορκο διότι βάσει του όρκου του: «ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας να φυλάσσω το σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της χώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού λαού», έπραξε αντίθετα με τα καθήκοντα που του έχει αναθέσει ο Ελληνικός λαός, συνηγορώντας και συνεπικουρώντας δια της υπογραφής του σε όλες τις παράνομες και αντισυνταγματικές αποφάσεις.

    Βάσει όλων των παραπάνω και δεδομένης της ακούσιας ή εκούσιας αδυναμίας της δικαιοσύνης λόγω του νομικού παράδοξου που προκύπτει από το “νόμο περί ευθύνης υπουργών” που καθιστά τους ενόχους και δικαστές των αδικημάτων τους, και επειδή η έως τώρα πρακτική και τακτική της δικαιοσύνης δείχνει ότι δρα σε πλήρη αρμονία και σύμπνοια με το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και τους εντολοδόχους του εκμεταλλευόμενη τον παραπάνω νόμο, καθίσταται σαφές ότι πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις ενεργοποίησης τους άρθρου 120 παρ.2, 3 και 4 του συντάγματος.

Άρθρο 120 -παρ. 2 « O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Eλλήνων»

-παρ. 3 « O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος» και

-παρ.4 « H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».

Βάσει της παρ. 4 νομιμοποιούμαι και υποχρεούμαι να πράξω ως Έλληνας πολίτης ό,τι είναι δυνατόν για την αποκατάσταση της εννόμου τάξεως και την επαναφορά της λαϊκής κυριαρχίας.

    Αρχής γενομένης από την ανάρτηση της παρούσας επιστολής σας γνωστοποιώ ότι αρνούμαι να νομιμοποιώ πλέον την παρούσα κυβέρνηση με την πλήρη ανυπακοή μου σε οποιαδήποτε απόφαση, νομοθέτημα, επιβολή φόρου, ειδικών τελών, όπως επιβάλλεται δια νόμου ή εγκυκλίου.
Νομιμοποιούμαι να αντισταθώ σε κάθε επιβολή και καταχρηστικό μέσο που χρησιμοποιείται ή θα χρησιμοποιηθεί για την επιβολή των παραπάνω.
Επιφυλάσσομαι για κάθε άλλη πράξη, όπως αυτή απορρέει από την υποχρέωσή μου ως Έλληνας πολίτης απέναντι στο σύνταγμα βάσει του άρθρου 120 παρ.4, που είναι απαραίτητη για την αποκατάσταση της νομιμότητας, της Δημοκρατίας, της λαϊκής κυριαρχίας και την υπεράσπιση του Εθνικού συμφέροντος.
Η ανυπακοή αυτή θα ισχύει έως ότου εκλείψει ο λόγος για τον οποίο γίνεται.

ΗΡΑΚΛΗΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ

 Όποιος συμφωνεί με την παρούσα επιστολή μπορεί να την αναρτήσει στο blog του και να την προωθήσει, δηλώνοντας την αντίσταση και ανυπακοή του στο παρόν καθεστώς.

Επίσης μπορεί να την προωθήσει και αυτός με e-mail σε αυτούς τους οποίους αναφέρεται, στον τύπο, σε άλλους συμπολίτες, ώστε να διαδοθεί και να δηλώσουμε όλοι μαζί την αντίστασή μας και την ανυπακοή μας.

Αυτή η επιστολή ας αποτελέσει την αρχή της αντίστασής μας.

Ένα είναι σίγουρο, ότι κάτι πρέπει να γίνει και μάλιστα άμεσα

http://skarlatanna.blogspot.com/2012/03/blog-post_13.html